به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، همزمان با شیوع ویروس کرونا در کشور‌های مختلف در سراسر جهان از جمله ایران، برخی از مردم با علائم وسواس‌گونه، شرایط حادتری را در زندگی، روابط و ارتباطات خود تجربه می‌کنند.

نگرانی از ابتلا خود، نزدیکان و فرزندان به ویروس کرونا، امری طبیعی است، اما زمانی که این نگرانی تبدیل به اضطراب وسواس گونه می‌شود و در شرایطی که بحران طولانی‌مدت امکان دارد که عوارضی را در دراز مدت به همراه داشته باشد.

در این شرایط افرادی که به خصوص اختلال اضطرابی یا اختلال وسواسی دارند، بیشتر در معرض خطر هستند، اگر استرس خود را مدیریت نکنند، ممکن است نشانه‌های استرس و وسواس‌شان تشدید شود یا بازگشت پیدا کند.

دکتر حافظ باجغلی روانپزشک درباره تشخیص مرز وسواس و رفتار طبیعی در مقابله با کرونا، گفت: هنوز مرز مشخصی بین وسواس و رفتار طبیعی وجود دارد؛ این مرز، فراتر رفتن از توصیه‌های بهداشتی است که آدم‌های وسواسی معمولا وسوسه آن را دارند.

توصیه این روانپزشک به بیماران وسواسی این است که بر وسوسه فراتر رفتن از توصیه‌ها غلبه کنند یا برای خود محدودیت‌هایی بگذارند و اجازه بدهند اضطراب‌شان بیشتر شود، اما به این اضطراب اهمیت ندهند.

باجغلی گفت: در شرایط فعلی به بیمار وسواسی توصیه می کنم شستن دست را به زمان خوراکی خوردن یا دست به صورت زدن محدود کند.

او ادامه داد: یکی از مشکلات افراد دچار وسواس این است که نمی توانند با واقعیت عدم قطعیت کنار بیایند و می خواهند همه چیز را تحت کنترل داشته باشند.

تنها عامل مرگ و میر کرونا نیست

این روانپزشک افزود: مساله این است که همه ما در زندگی با دنیایی از احتمال‌های غیرقابل پیش‌بینی مواجه هستیم و باید این نکته را در نظر داشته باشیم که تنها عامل مرگ و میر کرونا نیست.

باجغلی افزود: یکی از نگرانی‌هایی که این روز‌ها برخی مادران دارند بغل کردن فرزندان خودشان است.

 خودمان را از زندگی عادی محروم نکنیم

او با اشاره به اینکه در شرایط بحرانی تعریف رعایت نکات بهداشتی عوض شده، گفت: ما باید مراقب باشیم که خیلی به سمت وسواس نرویم، نبایدخود را از موهبت روابط انسانی محروم کنیم.

 این روانپزشک افزود: کسانی که در رعایت موارد بهداشتی خیلی سختگیری می‌کنند، در واقع مسائل روانشناختی را جدی نمی‌گیرند.

باجغلی ادامه داد: ما باید به همه جنبه‌های این شرایط بحرانی نگاه کنیم و بدانیم اگر حواسمان نباشد، وارد بحران تنهایی، اضطراب و اختلال روان می‌شویم.

 او افزود: در حال حاضر ما از دست دادن، بغل کردن، بوسیدن و روابط نزدیک انسانی محروم و با تشدید ترس از دست دادن عزیزان خود  مواجه شده‌ایم.